Doszedłem do momentu, gdzie przy wzroście kurdupla jakieś 170 cm (w kowbojkach) ważyłem 120 kg. I nikt nie był mi w stanie wmówić, że coś jest nie tak. Oszukiwałem wszystkich. Nawet samego siebie. Byłem mistrzem świata w ściemnianiu. Stawałem przed lustrem, napinałem się i mówiłem do żony: „Popatrz, ale jestem zajebisty!” I notabene funkcjonowałem nawet bez problemów. Padłem jak kawka, gdy nagle zmarła moja ukochana mama.